Doet me soms een beetje denken aan Sparklehorse, maar dan zonder gesnif en kraakjes. Wel okee dus!Woods
Even een snelle shout-out!
The Black Hollies, vier muzikanten uit de Verenigde Staten (New Jersey), hebben met een fusion van verleidelijke soul, Britse blues, een dosis garage rock met een psychedelisch randje mij compleet weten te verrassen. De harmonieuze vocalen, intelligente lyrics, ongelooflijke gitaarsolo's en aangename toevoeging van een orgel benadrukken ook nog eens de veelzijdigheid van de band. Mooie opsommingen, maar muziek moet je beluisteren en vooral beleven. Dus doe dat!
Afgelopen herfst/winter had dit Zweedse duo met Mona Lee al een klein hitje in de pocket. Na een jaar maakt de band zich klaar voor de definitieve doorbraak met hun tweede album Balcony Cigarettes.
Het muzikale werk van Kimberley Morrison (the Dutchess) en Jesse Lortz (the Duke) is sterk geïnspireerd door traditionele folk/blues ritmes en sing-a-long melodieën uit begin jaren '60. De vergelijking kan dan ook snel gemaakt worden met het vroege werk van Bob Dylan, The Kinks en The Rolling Stones. Hoewel er wordt teruggegrepen naar muziek uit het verleden, zijn de producties bijzonder eigentijds. Kumbaya!
Frontman Christopher Owens groeide op in een sekte genaamd, Children of God. Zijn oudere broer stierf aan een ziekte, omdat de sekte niet geloofde in medische zorg. Na deze gebeurtenis verliet zijn vader het gezin en leefde hij met zijn moeder in verschillende steden. Zijn moeder werd door de sekte gedwongen tot prostitutie en liet haar zoon aan zijn lot over. De 16-jarige Owens zwierf een tijdlang over straat, totdat een lokale miljonaire de jongen onder zijn hoede nam. Owens verhuisde naar San Francisco en formeerde daar een band met Chet Jr. White. Onder invloed van elk soort drugs die zij voor handen hadden, namen zij hun debuutalbum Album op.
Dit is een project van Ryan Gosling (beter bekend als acteur van o.a. The Notebook, The Believer etc.) en zijn beste vriend, Zach Shields. Het duo had wat instrumenten bij elkaar verzameld en een groot kinderkoor geformeerd om een album te maken over het 'bovennatuurlijke'. Om henzelf in bescherming te nemen hadden zij een passende titel bedacht, echter is het debuutalbum verrassend goed uitgepakt.
Deze band ben ik pas gaan volgen vanaf het derde album Alopecia. Why? Dat weet ik ook niet. De band weet mij namelijk keer op keer te verrassen met intelligente en grappige lyrics vol met abstracte zelfspot. Daarnaast is 'rappende' Yoni Wolf (meesterbrein achter Why?) in het bezit van een flow waar iedere hip-hopper jaloers op kan zijn. De muziek van Why? laat zich dan ook omschrijven als hip hop/indierock, maar naar eigen zeggen is het vierde album Eskimo Snow het minst hip hop gerelateerd in vergelijking met ander muzikaal werk dat op het pad is gekomen van Why?. Persoonlijk vind ik de nieuwe richting minder geslaagd. Hieronder een vergelijking van een oud nummer en een nieuw nummer. Wat heeft jullie voorkeur?
Wij gaan natuurlijk gewoon door!