Gisteravond lieten de Eagles of Death Metal zien waarom het erg prettig is om weer een groot poppodium te hebben in Rotterdam.
De naam van deze rare vogels is ietwat misleidend, gezien de muziek die ze maken, die eerder omschreven kan worden als Amerikaanse Hilli-Billy Rock dan Death Metal. Afgaande op het uiterlijk van sommige bezoekers had een deel van het publiek zich laten misleiden.
De besnorde Jesse Hughes had, met zijn ervaring als speechschrijver voor de Republikeinen, geen probleem het publiek voor zich te winnen. Als Martin Luther King in zijn beste dagen leidde hij het Rotterdamse publiek tot een massaal "amen".
O ja. Ze maakten ook nog muziek. Die was snel, vuig en strak; zelfs de opmerkingen tussendoor waren identiek aan die op het album. Kortom: mooie show, mooie avond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten